[door Ernst-Pieter Knüpfer] Na de glansrijke overwinning uit op VRA in de T20 competitie afgelopen vrijdag, volgde zondag de belangrijke wedstrijd op directe concurrent voor een plaats bij de play-offs, uit tegen HCC. Voorafgaand aan de wedstrijd was het verschil in punten 2 in ’t voordeel van ACC.
Aangezien het voetbal ook in Den Haag regeert troffen wij een omgeploegd hoofdveld, waar een nieuwe drainage is aangelegd. Derhalve moesten we uitwijken naar het tweede veld, dat een met kurk ingestrooid kunstgrasveld is. Voor cricket niet ideaal, maar het viel nog alleszins mee. Wel moest de wedstrijd onderbroken worden om de mat (zie foto onderaan) aan te trekken en goed vast te pinnen. Eea duurde zo’n 3 kwartier.
ACC won de toss en verkoos te fielden, wij wisten immers niet wat we qua wicket zouden kunnen verwachten. HCC begon voortvarend en kende met Kuipéri (26) en Overdijk (28) een gedegen opening die in de 11e over ten einde kwam door een magnifieke vang van JP de Villiers, die een voluit geslagen bal moeiteloos boven zijn hoofd uit de lucht plukte. Laten zou hij nog 3 vangen pakken en daarmee zijn seizoen totaal op 13 catches brengen.
HCC’s coach, de Zuid-Afrikaan Vandiar (46), en oud international de Grooth (37) bouwden het totaal verder uit en even lag een eindscore van dik boven de 200 in de lijn der verwachtingen. Echter toen zij beiden geëlimineerd werden door onze leg-spinners Asad en Saqib Zulfiqar, keerde het tij geheel in ons voordeel en waren wij dankzij prima bowlen en fielden de bovenliggende partij. Van 160 voor 4 na 40 overs wisten wij in no time HCC voor 183 all out te krijgen. De laatste 6 wickets leverden slechts 23 runs op voor de Hagenaren.
Asad Zulfiqar was met 5 voor 22 in 9.1 overs de grote man en ook Saqib was met 2 voor 25 in 7 overs, waaronder het belangrijke wicket van Vandiar, zeer goed op dreef.
Na een voor ons bekende lunch, vervaardigd door niemand minder dan Ben Markx, togen wij vol goede moed naar de wickets. Mark Jonkman sloeg echter al vroeg toe en binnen 5 overs waren Rehmat en Mangaliso al weer terug aan de kant. De onfortuinlijke Mangaliso ging played on en is aan bat dit seizoen nog niet af gekomen. Zijn keepen daarentegen is van ongekend hoog niveau, getuige zijn 20 slachtoffers die hij dit seizoen al heeft vergaard. Daaronder een aantal zeer spectaculaire vangen en stumpings.
Asad Zulfiqar beleeft dit seizoen als openingsbat een superseizoen en lijkt geheel uit de schaduw van zijn broers te zijn getreden. Met veel geduld werkte hij samen met de op 4 battende Sikander aan het herstel. In de 19e over moest Asad (19) het hoofd buigen en ging lbw. Sikander ging echter onverdroten door en samen met captain Usman Malik werd de score verder uitgebouwd.
Juist op het moment dat we de wedstrijd naar ons toe leken te trekken verloor Usman (27) zijn wicket. 127 voor 4 na 30 overs. JP was dit keer geen lang leven beschoren, maar gelukkig wist Saqib zijn broer goed te ondersteunen. Sikander batte vol overtuiging en domineerde de aanval. In het zicht van zijn century ging hij met 90 runs (10x4, 3x6) achter zijn naam uit op 163. De basis voor de overwinning was toen echter al gelegd en Saqib (22 not out) en de master, ‘Opi’ Zulfiqar (19 not out), klaarden het karwei vakkundig. ACC 187 voor 6 in 45.3 overs.
Hiermee is het verschil met nummer 5, HCC (waarvan wij thuis ook al hadden gewonnen dit seizoen), nu 4 punten geworden. Een plaats bij de play offs lijkt vrijwel zeker. Opmerkelijk overigens was het dubbele verlies van Dosti en de dubbele winst van VOC, alsmede de winst van hekkensluiter VRA uit op nummer 2, Quick Hg. Dit maakt de competitie zowel bovenin als onderin alleen maar spannender. Voor alle details, zie scoresheets KNCB hier.
Volgende week zondag staat het Topklasse treffen met VRA op het programma. Op deze dag viert ACC tevens haar 95-jarig bestaan. Zorg dat u erbij bent, dit mag u niet missen!
Zie de website voor het volledige programma van die dag. Inschrijvingen voor de high-tea (€8,50) en barbecue (€11), of beiden (€17,50) graag zsm laten weten via mailadres events@acc-cricket.nl
Tot slot een special woord van dank aan Ira, de moeder van Sean Walsh, voor het helpen met vervoer en de support. Ook aan David Schinkel voor het scoren, ondanks zijn gebroken arm (zie foto, als gevolg van botsing). Grote klasse! De laatste paar overs werd hij bijgestaan door Rod Llyal, waarvoor dank.
Foto: de Thanks For Coming-Award... Schijnt te zijn gewonnen door Sean Walsh. Waarom? Niks gedaan in de Diepput? Geen idee, schijnt het Geheim van de Kleedkamer te zijn ;-).
Noot redactie: zie aantal foto's van de wedstrijd hier, bron: site HCC. Daar is ook het verslag van de Hagenaren zelf te vinden.