[door Frank van der Meijden] Na vier nederlagen op rij en misschien wel de slechtste seizoensstart ooit voor ACC 4, was het deze zondag toch écht een keer tijd voor een overwinning. Rood & wit zou het slachtoffer moeten worden van de mannen van captain Broggel. De eerste tekenen zagen er alweer somber uit, want net zoals de afgelopen vier wedstrijden waren geëindigd was het bij het tossen niet anders. De tos verloren en dus moest er opnieuw als eerste gefield worden.
Nadat er vorige week onnodige veel catches waren gedropt, werd er besloten dat deze keer een drop gelijk stond aan het kopen van een jug bier. Deze geniale zet van Dick wierp zijn vruchten af want het vierde had nog nooit zo scherp staan fielden als op deze zondag. Gelukkig hadden we een sterke start dankzij onze vice-captain en openingsbowler Marvin Watts. Onder het oog van vrouw en zoon Tommy brak hij letterlijk het openingspartnership van Rood & Wit door een yorker vol op de tenen te gooien van de onfortuinlijke batsman die even later noodgedwongen retired hurt moest. Grote kans dat deze dan ook de komende maand in Haarlem rondloopt met een gebroken teen. Ook de drie daaropvolgende slagmannen werden door Marvin vakkundig aan de kant gezet waardoor Rood & Wit na tien overs al vier wickets had zien vallen voor het schamele aantal van 35 runs.
Maar een sterke start had ACC4 al eerder gehad, het kwam nu aan op de andere bowlers om Marvin te ondersteunen. Gelukkig hadden we deze wedstrijd onze sterkste bowling line-up laten aantreden. Bartje (20-2-8), Robert Wolfe (12-0-4) en Guy (20-2-5) volgden het voorbeeld van Marvin en bowlden allemaal fanatieke en nette overs. Zo werden er in tegenstelling tot de vorige wedstrijden maar zeven extra’s genoteerd in het scoreboek en werden zij bovendien gesteund door zeer goed fielden van hun teamgenoten. Joost pakte een heerlijke vang achter de palen en Murf kon zijn zenuwen in bedwang houden bij een vervelende dwarrelende hoge bal. Tot slot maakte Richard Wolfe het karwei nog even vakkundig af door met zijn tweede bal het laatste wicket te pakken en zo zijn beste bowlingcijfers ooit te noteren (0-1-0.2): Rood&Wit a.o. voor 80.
Na de heerlijke warme lunch van Ben begonnen we met zeer goede moed aan de tweede inning. Joost en James vormden deze wedstrijd het openingsduo en gingen voortvarend van start. Pas op 29 runs viel het eerste wicket van Potter (zie video). Joost en Frank gingen in rustig tempo verder en bereikte samen de helft van het totaal van Rood & Wit. Nadat Joost werd uitgevangen was het de beurt aan Murf om voor het oog van zijn vriendin, die voor het eerst kwam kijken, een show op te voeren. Helaas voor hem, en misschien nog wel meer voor zijn vriendin, bleef zijn optreden beperkt tot twee ballen.
Ondanks de stand van 41 voor 3 raakten we niet in paniek, zeker net als captain Broggel met rechte rug zich naar de crease begeeft. Met een paar snelle boundaries bracht Dick in ons in het zicht haven en de o zo begeerde eerste overwinning. Vlak voor het behalen van de 81 runs strandde Dick en was het aan Robert om ons het laatste zetje te geven. En uiteraard was dat een koud kunstje voor de meeste rustige en ervaren van de twee gebroeders Wolfe.
Eindelijk hebben we dus de eerste punten kunnen bijschrijven en zijn we van de hatelijk 0 af. En ondanks dat er geen jugs gehaald moesten worden voor drop catches hebben we uiteraard, zoals ACC4 betaamd, weer genoten van de derde helft. En deze keer smaakte de pilsjes extra lekker dankzij de overwinning!
Bowling
Marvin Watts --- 28-3-8
Robert Wolfe ---12-0-4
Guy Pathak --- 20-2-5
Richard Wolfe --- 0-1-0.2
Batting
James Potter --- 14
Joost Bakker --- 9
Frank vd Meijden --- 10*
Marvin Leeninga --- 0
Dick Broggel --- 18
Robert Wolfe --- 3*
Extra’s --- 29
James’ batting was looking really good, actually so good that Marvin decided to capture it on video for us. Now if that’s not a jinx?!!!?!!!