Zoals het een jarige betaamt hebben we bij ACC de jaarlijkse lintjesregen rondom de verjaardag van onze club weer achter de rug. Een tikkie meer feestelijk dan anders natuurlijk door het eeuwfeest. Hoewel we met elkaar ACC maken (en breken) zijn er altijd mensen die iets of heel veel harder lopen voor de club dan anderen. Daar is in het najaar altijd een ware prijzenregen voor, maar voor de echte ‘celebrities’ heeft Het Bestuur ook nog andere lintjes in de la liggen. Sinds de laatste ALV is er weer een aantal nieuwe Leden van Verdienste bij. Over hen gaat het hier.
Jana Vervelde, Barry van der Glas en Rein Akkerman
Ten eerste Jana Vervelde. Moeder van twee echte ACC’ers van wie een het zelfs tot het Nederlands XI-tal heeft geschopt. Dan weet iedereen al dat het natuurlijk over Denise gaat. Een sportvrouw die haar eerste bat bij ACC vasthield maar ook carrière maakte via Kampong en Excelsior. Iedere ACC’er kent ook de andere spruit, Stephan. Keeper en alles of niks batsman van het 2e. Onvermoeibare captain. Dodelijk vermoeiende commentator op het terras met bier in de hand. Maar hoewel Jana dus twee bijzondere ACC’ers groot heeft gebracht, is dat niet de reden voor haar Lidmaatschap van Verdienste. In Jana ziet het Bestuur vooral de ultiem betrokken ouder van onze club. Ze hoort letterlijk bij het interieur van de club. Was jarenlang met groot gevoel voor verantwoordelijkheid en gastvrijheid de drijvende kracht achter de bar. Letterlijk van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Zaterdagochtend vroeg werd eerst de Dirk van de Broek bezocht, tassen vol geladen met brood en melk. Kids uit de auto om te gaan spelen, moeder de keuken in om te smeren. De verpersoonlijking van de ultieme sportouder die snapt dat het leven op een club valt en staat met de inzet van ons allen. Het was haar met de paplepel ingegoten door vader Klaas Vervelde. Roemruchte cricketer uit het verleden, speler van Sparta en Alkmaar, jarenlang drijvende kracht achter SGS. ACC mag zich gelukkig prijzen dat de familie Vervelde/Hannema ooit is langs gekomen en is blijven plakken. En de toekomst lijkt gewaarborgd. Tegenwoordig vooral ook oma van Sophie, een prachtige coproductie van ACC en Excelsior.
Dan Rein en Barry, Barry en Rein. Akkerman en Van der Glas, Van der Glas en Akkerman. De enige twee seizoenkaarthouders van het eerste. Onafscheidelijk duo dat zonder onderlinge afspraak langs de lijn bij het eerste zit. De meest pessimistische supporters aller tijden. Stetler en Waldorf waren er ongekende vrolijkerds bij. Maak nooit de fout hen te vragen voor een tussenstand want je dag komt niet meer goed. Nog leuker wordt het om van dichtbij een gesprek tussen de twee ras optimisten te volgen. Als een van de twee zich ook maar durft te wagen aan iets dat neigt naar een positieve voorspelling (‘ik denk dat we de komende 10 overs een wicket pakken’) wordt door de ander genadeloos afgestraft: ‘nee man, hoe kom je daar nou bij, we hebben toch helemaal geen aanval en wie moet die bal dan vasthouden.’ En een week later komen ze gewoon weer.
Zou je dan als beroeps pessimist en seizoenkaarthouder zo maar Lid van Verdienste kunnen worden? Zo makkelijk gaat dat niet. Rein en Barry hebben jarenlang met strakke hand en veel succes de Zami’s geleid. Met grote toewijding en niet aflatend enthousiasme wisten ze een periode van ruim 10 jaar wekelijks 11 man op de been te brengen die met ongelooflijk veel plezier 2x35 overs speelden. Spelen met Rein en Barry in de Zami’s was iedere zaterdag weer een feestje. Een gebeurtenis die je niet makkelijk liet schieten. Al was het alleen al omdat anders Barry een keer of 12 belde om te vragen waarom je niet kon spelen. ‘Hoe kan dat nou dat je er niet bent? Deze sport wordt sinds 1878 van mei tot augustus gespeeld, wij spelen elke zaterdag, waarom kan je dan niet? Dat weet je toch?’ Dit was de vriendelijke versie overigens rond de woensdag. Naarmate de zaterdag dichterbij kwam volgden andersoortige belletjes. Rein voerde de regie in het veld op hartverwarmende wijze. ‘Denk je dat jij nog 6 van die ‘optossers’ kan gooien? Misschien is het ook wel leuk om er dan ook een op de palen te bowlen’. Om vervolgens diep zuchtend en hoofdschuddend zelf achter de palen (‘ik denk dat ik echt de beste wicketkeeper van ACC ben’) te gaan zitten. Tot ver in de jaren 2000 in een joggingbroek van sponsor Olivetti uit de jaren 80 trouwens. Aan bat was de hoofdrol voor Barry voor wie de 10-daagde testmatch een passende variant zou zijn. Geoffrey Boycott was een ongecontroleerde wildebras vergeleken bij hem, die ieder seizoen vaker not out bleef dan dat hij uitging. Rein is de laatste 10 jaar van zijn carrière 11 ingegaan om zo zijn gemiddelde te beschermen. Dat bestond meestal uit een innings van een run of 40 tegen HCC als Willem Winckel de bowling opende en Rein ‘ook een keertje wilde batten’. Zo mooi als die ene middag op KZ (148 not out!) is het helaas nooit meer geworden.
Als het kan en mag is er in dit bijzondere jaar een reünie van de ZAMI, natuurlijk onder leiding van Rein en Barry. Dat is iets om naar uit te kijken maar vooral ook om ze een keertje echt te bedanken voor onvergetelijke jaren. Zonder R en B was de Zami nooit zo lang doorgegaan. Dank!
Michael van Os
Tijdens de ‘digitale’ ALV van 18 februari jl. sprak secretaris Ernst-Pieter Knüpfer de toen al ernstig zieke Michael van Os toe. Zijn woorden aan het adres van Michael, die op 9 maart 2021 toch nog eerder dan verwacht overleed, zijn verweven in het in memoriam, dat eerder op de website werd gepubliceerd. Michael heeft helaas niet lang van zijn Lidmaatschap van Verdienste kunnen genieten, maar hij was er wel reuze trots op. Wij houden Michael in onze herinnering en zullen hem later in het jaar, op 28 augustus, de dag van z’n verjaardag, met familie en vrienden uitgebreid herdenken.
