Waar blijft de tijd? Lees deze Blog van Balk en je weet het weer!
TIJD
[door Roelof Balk] – Wanneer begint een cricketwedstrijd? Om 11 uur! was het stellige antwoord van Henk van Weelde, markant cricketer uit een markante cricketfamilie aan de Valeriusstraat 248. Dat juist deze man refereerde aan het gebruikelijke aanvangstijdstip in die tijd, was heel logisch. Henk was een vurig pleitbezorger van Tijdcricket.
De dimensies die daar bij komen kijken, maken het tactisch steekspel van limited overs cricket tot kinderspel. Wanneer sluit je de innings, hoeveel runs heb je nodig om de tegenstander er onder te houden? Maar ook: hoeveel tijd heb je nodig om ze allemaal uit te gooien? Want lukt dat niet, dan wordt het een draw. En ga je voor de draw of voor de winst? Breinbrekers voor de captain. Puristen uit de jaren 60 die zich hun halve leven met juist die vragen bezig hadden gehouden, vonden het belachelijk dat die dilemma's voor al-tijd uit de sport werden weggesneden. Eeuwig zonde.
In de beginjaren van onze edele sport echter, die zo'n 500 jaar geleden -- dus echt een hele tijd terug -- vermoedelijk in Vlaanderen is uitgevonden, moet het sluitprobleem (het probleem dus van de Sluitingstijd) óók nauwelijks een rol hebben gespeeld. De pitches waren abominabel en zeer onbetrouwbaar, niemand kon er nog wat van en iedereen had zeeën van tijd. Dus je batte gewoon tot iedereen uit was en daarna was de tegenstander aan de beurt. Die maakte het, of die maakte het niet, een draw kwam nauwelijks voor.
Ik weet nog wel dat de puristen uit die tijd mopperden, als een revolutionaire captain besloot te sluiten. Nieuwlichterij, ceçi n’est pas de crécquet, oftewel: that’s not cricket.
Henk van Weelde, hier met Jeff Wilkins van Eastcote, wist de tijd altijd wel vol te lullen. Helaas is dat niet meer van deze tijd.
Die vraag aan Henk echter, over het begin van de cricketwedstrijd, werd hem gesteld tijdens het umpire-examen. Het goede antwoord was: de wedstrijd vangt aan als de umpire play roept. Nul punten dus voor Henk, die ook wel Moos genoemd werd. Hij had meer van dat soort misverstanden met de examencommissie en wist het scheidsrechtersdiploma niet te behalen, ondanks zijn onomstreden gezag. Die dag is stellig een legendarisch bondsumpire aan hem verloren gegaan.
Henk had sowieso een broertje dood aan leren. Hij zat op de Tweede Vijf, dat was de tweede vijfjarige HBS-opleiding. Je had ook een driejarige HBS, heb ik onlangs nog van mijn vader gehoord. Dat onderwijssysteem was bedacht door Thorbecke, die man van dat beroemde Huis. Henk haalde het trouwens wel, die Tweede Vijf, maar niet op volle snelheid zal ik maar zeggen. Hij nam wat meer tijd, legde zijn prioriteiten elders.
Zijn legendarische broer Wally, misschien wel de beste batsman die ACC ooit heeft voortgebracht, was wat dat betreft baas boven baas. Wally zat niet op de Tweede Vijf, maar op de Eerste OHS, dat was de Openbare Handel School oftewel de HBS A, gevestigd op het Raamplein bij de Marnixstraat. Ook dat was een vijfjarige opleiding, en Wally deed er tien jaar over. Een scoring rate van 50%, zeg maar -- bij tijdcricket niet ongebruikelijk. Wally was niet weg te krijgen, een goede eigenschap voor een batsman, en de directeur van de Eerste OHS liet dat toe. Sterker nog: hij was er blij mee. Deze man was sportfanaat en eerzuchtig bovendien, als het ging om de collectieve schoolsportprestaties. Hij vond het geweldig dat hij wat langer over Wally kon beschikken in de vertegenwoordigde teams. Met name als pitcher in het honkbal (vermoedelijk een Engelse sport met roots in de elfde eeuw), won Wally van Weelde in zijn eentje haast alle schoolwedstrijden.
Ja mensen, dat was nog eens een tijd. Een andere tijd.
Een zeldzaamheid uit de goeie ouwe tijd: Henk van Weelde (met cap) verlaat in 1977 het veld na een nederlaag. Geheel links de elegante Rob Dukker (met snor), de kleine man is Ruud Janssen. Centraal staat Ton Disselkoen (met in zijn schaduw Rick Thornburn) en geheel rechts Marleen Balk, die er in die tijd dus ook al bij was. Hans Keman (met het witte jaren 70 petje op) herken ik hier eerlijk gezegd niet. In mijn herinnering had hij al toendertijd al een baard.