[door MvO] Als winst ooit nuttig was, was het zondag wel, uit tegen mede-laagvlieger Quick Haag. Dankzij een battingshow van Rehmat (188 runs), de oudste van de vier broers Zulfiqar, kon de winst mee terug naar Amsterdam. De twee punten werden toegevoegd aan de shabas-tas in een zinderende wedstrijd, in de hitte gespeeld op het tweede (kunstgras)veld van HCC. Ook Quick’s cricketgras delft helaas het onderspit tegen de voetbalvariant. Veld dus niet beschikbaar.
En nu staat ACC derde van onder, boven Quick. En lijkt Punjab -dat in het bos ten onder ging tegen runner-up VRA- het kind van de rekening te worden. En verdwijnt ‘het EU-spelers dispuut’ wellicht naar de achtergrond, vast tot genoegen van de KNCB. Al willen we dat definitieve oordeel wel vernemen, graag.
ACC’s feestje begon eigenlijk met een gewonnen toss en de keuze om te gaan batten. Het eerste wicket viel pas op 104, toen coach Richardt Frenz na 36 nuttige runs vertrok. Maar gisteren was het dus de dag van de Rehmat-show. Zijn drie broers droegen deze keer samen een mager totaaltje van 15 bij. Vooral de 34 van Anis Raza, als batsman nummer 7, bleek van grote waarde. Debutant Chris Knoll had een allround goede dag, te beginnen met 11 runs. Evenveel als Opi, die not out bleef.
De grandioze 188 van Rehmat, uit gevangen op de laatste bal van de innings, leidde tot een eindstand in de 50 overs van 311 runs. Oké, het veld was een van de wat kleinere van Nederland, maar van zijn 16 (!) zesjes was het overgrote deel ook de boundary overgevlogen op, bij voorbeeld, het Loopveld. Zijn mooiste vond ik persoonlijk zijn zes over deep extra-cover. Maar wel vanaf de backfoot! Fascinerend om te aanschouwen was het hoeveel moeite Rehmat had -en de tijd die dat kostte- om vanaf 90 zijn ton te halen. Dat duurde bijna 45 minuten. Bij die 188 uit 156 deliveries zaten ook nog eens 11 viertjes...
Maar daarna maakte hij het ruimschoots weer goed met de ene zes na de andere. De Van Alkemadelaan was even onveilig gisteren. Wat een battingshow was dat. En wat een genot om daarvan getuige te zijn geweest. Volgens TKcricket’s onvolprezen scribent Rod Lyall was de enige die ooit eerder 16 zesjes in een wedstrijd in de hoogste klasse heeft geslagen Nieuw Zeelander Darron Reekers v/h van Quick. Die zijn prestatie tegen UD op Nieuw Hanenburg bijna precies 18 jaar geleden leverde...
Langs de kant
Erbij waren langs de kant, Rick Thorburn en dus onder getekende (tweets, foto’s en verslag), de trouwe Hans en Phita Honsdrecht, evenals de moeder van de jonge Topklasse debutant Jamie Mulready en pa Nitin Potdar. Ze zagen hun zonen goed werk doen. Ook Ammaar Zaidi was Topklasse debutant. Over hem zo meer.
Toen moest Quick1 aan de bak, terwijl Quick 2 op het fraaie hoofdveld –we keken met jaloerse blikken naar dat veld- korte metten maakte met HCC2. Een schier onmogelijke opgave voor de Hanen, maar toch. De dit seizoen al niet al te sterke aanval van ACC was verder verzwakt door de afwezigheid van de naar Zuid Afrika teruggekeerde Devon Botha, die overigens leuk contact met ons onderhield via twitter. Maar ook Quick was niet op oorlogssterkte. Hoewel. Jeroen Brand was weer van de partij na een langdurige (voetbal)blessure en daar verscheen opeens ook Quick’s verloren zoon en crickettalent Thijs Allema in het team. Met oud ACC’er Pa Jan Hein natuurlijk langs de lijn, een leuk weerzien.
Durven
Ammar opende de bowling uitstekend. En je moet maar durven, tegen de Big Guns van Quick. Sikander rekende de potentiële hakker Bob van Gigh in voor geen enkele run, maar toen ontwikkelde zich weer een batting show, van coach Jay Bista uit India samen met Geert Maarten Mol. Bista vertrok pas na 85 runs te hebben geproduceerd, ‘Dok’ Mol hield alles wat ACC was vele overs lang in spanning, maar toen hij uitging na 101 runs was de wedstrijd gespeeld. Bista werd keurig door Jamie gevangen op Raza, Mol ging c&b uit op Saqib’s legspin. Daarna werden nog wat rake klappen uitgedeeld en kwam Quick manmoedig dichterbij. Zo moesten ze op de laatste vier ballen van de wedstrijd zesjes slaan. Het lukte niet een keer. Quick all out voor 293, ACC wint met 18 runs.
De meeste wickets werden verschalkt met de goede slows van Saqib (3/72/9). Chris, van nu af aan vermoedelijk een vaste waarde voor ACC1 na het vertrek van Devon, pakte er twee (voor 14 in 2,5 overs). Achter de palen ving Asad vier mannen uit, chapeau! Zie de fraaie actiefoto's van TKcricket's Sander Tholen hier.
Volgende week Excelsior thuis. De uitwedstrijd verregende (weet je nog, oudje, regen?) en wordt niet ingehaald. Heel nuttig voor onze run-rate, dus. Maar veilig van degradatie uit de Topklasse zijn we nog niet, gezien het nog resterende programma. Dóórgaan, dus, mannen!
Bijschrift: Tabel van TKcricket toont belang van Nett Run Rate (en een wedstrijd minder voor ACC, want verregende uitwedstrijd tegen Excelsior wordt niet overgespeeld)
Naschrift: Bij deze, op de gegevens van Quick gebaseerde KNCB-sheets iwas iets fout gegaan hier en daar. Dat is inmiddels gecorrigeerd. Hierbij dus de aangepaste, correcte.
Bijschrift: ACC1 klapt als dankbetuiging aan het voor de prachtoverwinning klappende publiek. Met voorop Man of the match Rehmet Zulfiqar.
