[door Jan Balk]. De nieuw leven ingeblazen Mancunian Cup was zonder enige twijfel een aaneenschakeling van hoogtepunten. Het begon al bij het verzamelen rond 10.00 uur ’s ochtends. Wat een feest!
De ene wedstrijd was nog mooier dan de andere. En er waren diverse waanzinnig bijzondere prestaties. Wat te denken van de vijf zessen, die Irfan Alim in één over sloeg. Het was extra knap omdat niemand minder dan de voor het team van Stephan Hannema spelende topbowler Bart Sandberg zo maar werd weggeslagen. Irfan Alim, die deel uitmaakte van het team van Richard Wolfe, kreeg dankzij deze ongelooflijke prestatie meer dan verdiend een fles wijn. Irfan was vervolgens zo sportief om de fles wijn aan zijn aangever Bart Sandberg cadeau te doen. Wat een waanzinnig gebaar!
Ton Balk kreeg tijdens de overheerlijke rendang-lunch ook nog eens een speciale oorkonde omdat hij al minstens 75 jaar lid is van de enige echte Amsterdamsche Cricket Club. Het was sowieso onvergetelijk.
Hoewel het onmogelijk is, werd het allemaal nog mooier. Dat bleek tijdens de weergaloze finale. Het team van Michael Dukker won uiteindelijk met welgeteld één run van het team van Guy Pathak. Zoiets verzin je niet. Het was dan ook echt waar.
In het team van Michael Dukker zat niemand minder dan Bas van der Heijde. Hij bewees weer helemaal terug te zijn en was tijdens de eindstrijd als tactisch brein het verlengstuk van non-playing captain Michael Dukker in het veld. Wat een genot!
Bas beloofde na afloop van de klinkende zege meteen de rest van zijn leven voor de veteranen van ACC te gaan spelen. Ongelooflijk. En Roelof Balk keepte bij voorkeur met één handje ook nog eens de sterren van de hemel. Wat een verhaal!
Er zaten natuurlijk nog veel meer echte winners in het winnende team. Wat te denken bijvoorbeeld van Hans de Wit. Hij ving met een cup-winning catch in de eindstrijd niemand minder dan hard hitting JP de Villiers uit. JP had al twee half volleys van Jan Balk achter elkaar voor zes geslagen en de derde leek ook voor zes te gaan. Maar daar stak Hans de Wit dus zo maar een stokje voor.
Hans kreeg voor zijn geweldige vang zo maar een fles wijn cadeau van de grote animator Rick Thorburn. Ook Guy Pathak viel in de prijzen vanwege zijn onwaarschijnlijk goede bowlen. Niemand minder dan de minstens 82-jarige René Schoonheim was ook van de partij en stumpte als wicketkeeper van de verliezende finalist in de finale sneller dan ooit Hans de Wit. Genieten geblazen!
Asad Zulfiqar maakte deel uit van het winnende team en liet oogstrelend batten zien. Datzelfde gold trouwens voor zijn broer Saqib, die bijna de pot binnen tikte voor de verliezende finalist. Overigens speelde iedereen de sterren van de hemel. En dat was sowieso nog nooit eerder voorgekomen.
We bleven na afloop dan ook uiteraard nog lang onrustig op het enige echte Loopveld en genoten met volle teugen.
Wat een feest was het alles bij elkaar. Rick Thorburn, bedankt voor dit ongelooflijke initiatief, dat voortaan zonder enige twijfel elk seizoen moet plaatsvinden. Na de terugkeer van de aloude ooit door Stan Fletcher bedachte Mancunian Cup is er uiteindelijk natuurlijk maar één conclusie mogelijk: De club leeft als nooit tevoren!
